Gaurko elkarrizketa objektu bitxi baten saltzaileari egin diogu. Diseinu hitzarekin iragarkiak bilatuz Wallapopen, artisau diseinuko dunbal maleta bat aurkitu genuen.
Deskribapenak dunbal bat maleta batekin fusionatzen zela zioen, bateria kit oso bat garraiatzeko instrumentu hau garraiatzeak sortzen dituen deserosotasun astun eta handiegirik gabe. Jakin-minak berehala hartu gintuen eta saltzaileari idatzi genion. Leonardo deituko diogu, XXI. mendeko asmatzailea delako, argi eta garbi.
Wallapopeko txataren bitartez, Leonardok bere denbora librean produktua diseinatzen duela esan digu. “Ideia motibatzaile bat bururatzen zait, eraiki egiten dut, baita erabili ere; izan ere, erabiltzeko motibazio hori gabe, ezingo nuke inoiz nire buruan imajinatzen dudana errealitatean garatu. Nire bateria osoa maleta barruan sartzen da”. Hain zen handia gure jakinmina non astebeteren buruan berarekin geratzea baino beste erremediorik ez genuen izan, gehiago kontatzeko.
Igogailuan Etxebarria parkera igotzen, bere historia kontatzen hasi zitzaigun. Bidaiaz eta abenturaz beteriko bizitza batean urte batzuk eman ondoren, Bilbora joatea erabaki zuen. “Behin etorri nintzen eta hemen bizitzea izan zen nire nahia segituan,nire eskuetan zegoen guztia egin nuen hemen amaitzeko”.
Ordutik, lan egiteaz gain, kaleko musikaria ere bada eta bere aisialdian dunbal maletak egiten ditu. “Ez dut dirurik behar, hau da… Lan ona daukat, soldata ona, baina asko gustatzen zait hauek egitea, fabrikatzea”. Internet bidez saltzen ditu, instrumentua ekitaldiren batera eraman edo kalean jo nahi duten beste bateria jotzaile batzuei “bizitza pixka bat erraztu” nahi dielako.
Bere ustez, diseinua ideiak bilatzean, pentsatzean, garatzean eta hobetzean oinarritzen da. Horregatik ari da etengabe bere diseinua garatzen. Gainera, berarentzat diseinatzea terapeutikoa da: “adimenari kasu handia egiten diozunean, asko pentsatzen ari zarenean… Atera egin behar da, askatu egin behar da. Horregatik, gauzatxo hauek asmatzeak asko laguntzen dit”. Bere ustez, diseinatzaile baten rola inguruneari zerbitzu bat ematea da, eta diseinua sormenean ere oinarritzen dela uste du; “errazagoa da pazientziarekin hartzea eta gauzak inbaditzea eta iristea uztea, iritsi behar dutenean”.
Leonardo konbentzituta dago denok ditugula ideiak eta horiek sortzeko gaitasuna, baina jendeak ez ditu inoiz garatzen. Aldiz, bere buruari galdetzen dio: zergatik ez egin? Zerk eragozten dizu?
Azkenik, bizitzari, zorionari eta askatasunari buruz ere hausnartzen dugu. “Denok egin behar dugu lan pixka bat adin batetik aurrera, apur bat galduta sentitzen zarenean, introspekzio-lana: zer gustatzen zitzaidan txikitan egitea?“. “Umeago sentitzeak ez du heldugabea izatea esan nahi. Zure bizitzako erantzukizunei kasu egitea da, eta, aldi berean, zoriontsu egiten zaituena egitea.
Diseinu-prozesuak lagundu al diezaguke Leonardok aipatzen digun gozamen sortzailearekin konektatzen?
Orduak emango genituen berarekin hizketan, baina elkarrizketarako denbora amaitu zen, eta hantxe utzi genuen, bistaz gozatzen. Agian berriro aurkituko dugu bateria jotzen Bilboko kaleren batean 😉
