Martin deituko diogun saltzaile honek oso kafe joko originala eskaintzen zuen, baina kontatu zigun ez zuela erabiltzen, bere egunerokotasunean sartzen ez delako eta horregatik saltzen zuelako. Bere ustez, gauzak erabiltzeko daude.
Iragarkian diseinu hitza zergatik jarri zuen aztertzen hasita, esan zigun asko gustatu zitzaiela, zerbait desberdina delako. “Ikuspegi estetikotik, arruntetik ateratzen da”. Egunerokotasunean sartzen ez den zerbait da. “Niretzat egunerokotasunetik ateratzen den zerbait, desberdina dena, diseinu-plus bat duen zerbait da”.
Martinen ustez, diseinua berrikuntzarekin lotuta dago, zerbait desberdinarekin, aurrera egitearekin, eta zerikusi handia du beharrak konpontzearekin: zure bezeroak edo zure merkatu-nitxoa asetzeko zer egin pentsatzea da. Ondo diseinatutako esperientzia baten kasuan, haren arabera, iritsi eta « uala !» esaten duzunean gertatzen da, egunerokotasunetik ateratzen delako.
Baina sakonago hausnartzean, Martinek gehitu zuen dena diseinua dela, norbaitek diseinatu duela, norbaitek pentsatu duela eta norbaitek fabrikatu duela, eta, egia esan, gertatzen dena da diseinu terminoa erabiltzen dugula, gehienetan, egunerokotasunetik zerbait ateratzen denean. Baina azkenean diseinua bere horretan, edozer eraikitzeko, aurretik egon den zerbait da.
Diseinu hitzak, batzuetan, gauza desberdinak inplikatzen ditu, substantibo gisa erabiltzen den edo diseinatzeko aditz gisa erabiltzen den arabera. Dena ez da diseinuzkoa, baina dena diseinatu dago.
Eta, Martinen ustez, diseinu ona edo diseinu txarra definitzeko, fruituak ematen duen edo ez erreparatu behar da, hau da, pentsatu, prototipatu eta eraiki dugun hori praktikoa izatea eta onarpena izatea. Izan ere, erabiltzen ez bada, azkenean Wallapopen saltzen da;)
Noiz izan zen “uala” esan zenuen azken aldia? eta zergatik?
